Bob's blog

Verbannen

Het gonst hier de laatste weken van de bedrijvigheid, beste bloglezers, maar helaas valt er voor mij niks te doen. Waarom dat is? Misschien hebben jullie mij bij de balie in het kantoor al gemist. Ziek ben ik zeker niet, nee veel erger: ik ben verbannen!

Ik, als eerste baliemedewerker, ver weggestopt in het kattenverblijf. Ik kan er nóg kwaad om worden! Ze zeggen dat het voor mijn bestwil is. Vanwege de nieuwe weg, die is aangelegd voor het asiel aan de Oostperkweg, en nu als racebaan wordt gebruikt. Men is bang dat ik, omdat ik weleens een ommetje maak om de boel te inspecteren, door zo’n voortrazend scheurmobiel gegrepen wordt. Poeh, alsof ik niet zou uitkijken! Dus vandaar mijn geknarsetand. Weggestopt, in plaats van leiding te geven aan de kantoormedewerkers!

Opgewonden gedoe

Aan de andere kant geeft mij dat wel de gelegenheid om mijn lotgenoten een beetje bij te praten en te kalmeren. Iedereen is hier namelijk vreselijk opgewonden. Het hondengeblaf is niet om aan te horen. Die grote jongens keffen wat af over de op handen zijnde verhuizing. Zij hebben er zin in, dat is wel duidelijk. Brulboei Brassy heeft een grote bek, die doet alsof het allemaal heel gewoon is. Hij zit op te scheppen dat hij zelf ook al zo vaak is verhuisd. Mijn kattenvriendjes zijn beduidend minder enthousiast, maar ja, wat wil je, wij zijn ook een tikje intelligenter, al zeg ik het zelf. Kokindje maakt zich zorgen over haar nieuwe verblijf, zou dat wel warm genoeg zijn? Zouden al haar lievelingsspeeltjes toch wel mee mogen? En de oude Toet is bang dat hij niet kan wennen. Enfin, ik weet het niet hoor. Ik kan me er (noodgedwongen) helaas niet mee bemoeien.

Zwoegen en sjouwen

Hebben jullie trouwens al gehoord dat iedereen hier pijn in z’n rug heeft? Is dat nou van het inpakken van die paar doosjes? Nee, ik verkoop geen geintjes, ik kan je wel vertellen dat het serieus is. Denk je een gloednieuw asiel te betrekken met alles erop en eraan, moet er eerst nog met stapels zwerfkeien worden gesjouwd, die op de speelweiden van de honden waren achtergebleven. En aangezien die laatsten straks direct moeten uitrazen op hun pas ingezaaide speelveldjes, moesten die keien eruit. Eigenlijk hadden ze er een hunebed van moeten bouwen, een soort prehistorisch hondenhok dus. Was nog een leuke publiekstrekker geweest!

Nieuw speeltje

 Ik zit trouwens net mijn nieuwe speeltje uit te proberen. Een zoethoudertje zal ik maar zeggen. Heb ik gekregen ter compensatie, omdat ik verbannen ben. Om eerlijk te zijn: dit speelgoed is wèl leuk. De asielmensen noemen het voedselverrijkingsspeelgoed, maar die term is te ingewikkeld voor mij. Als jullie willen weten wat het is, kijk dan even verder op deze site. Het schijnt ook nog leuk zijn om zelf te maken, dus als jullie je geroepen voelen…? Mijn katten- en hondenvriendjes zullen jullie dankbaar zijn!

Alles zoek?

Zaterdag 7 mei is het zover. Dan wordt alles van M naar V verplaatst. Men loopt hier regelmatig te mopperen dat er niks meer te vinden is en plotseling zijn er nog allerlei zaken nodig die al naar het nieuwe asiel zijn gebracht. Allemaal de schuld van een voortvarend persoon die de hele santenkraam in goede banen moet leiden, zo heb ik gehoord. Al dat gemopper, daar heb ik zo mijn eigen gedachten over. Niet alleen de dieren zijn van slag! Maar wie ben ik, naar mij wordt niet geluisterd op dit moment. Nou, ik ga maar weer eens naar die oude Toet kijken. Eens zien of ik hem een beetje kan troosten en geruststellen. Doe ik tenminste nog wat nuttigs.

Tot zover. En……..ik houd jullie op de hoogte!

Een kop van Bob